Wiara

Pewien ateista spadł ze skały. Zsuwając się w dół, złapał gałąź małego drzewka. I zawisł tak, pomiędzy niebem nad sobą i skałami tysiąc stóp niżej, wiedząc, że długo tak nie wytrzyma.

Wtedy przyszedł mu do głowy pomysł. ” Boże” , wykrzyknął z całej siły.

Cisza. Nikt nie odpowiedział.

„Boże” , krzyknął znowu. „Jeżeli istniejesz, ocal mnie, a obiecuję, że będę w Ciebie wierzył i innych uczył wiary” .

Znowu cisza. Wtem omal nie puścił gałęzi, słysząc potężny głos, rozbrzmiewający echem w wąwozie: ” Wszyscy mówią to samo, gdy tylko potrzebują pomocy” .

„Nie, Panie, nie” , wykrzyknął człowiek z iskierką nadziei. „Nie jestem taki, jak inni. Czy nie widzisz, że już zacząłem wierzyć, słysząc twój głos mówiący do mnie. Ocal mnie tylko, a ja będę głosił Twe imię po wszystkich krańcach Ziemi” .

„Dobrze,” rzekł głos.„Ocalę cię. Puść gałąź” .

„Puść gałąź?” zawołał oszalały człowiek. „czy myślisz, że zwariowałem?”.